En een gelukkig nieuwjaar!

Howdy people,

Alweer een week verder, al meer dan 2 maanden onderweg. De tijd vliegt. Nog negen en een halve maand te gaan. Dus voor iedereen die plant om een dezer dagen zwanger te worden: gelieve nog 2 weken te wachten zodat we toch op z'n minst de geboorte kunnen meemaken!

Intussen hebben we traditiegetrouw het kerstfeest van de familie Thys meegevierd: het wereldwijde web brengt iedereen toch oh zo dichtbij... Dat was echt heel leuk.
Onze kerstbarbecue heeft ons geweldig gesmaakt, hoewel het kerstgevoel toch echt een beetje achterwege bleef. We hebben het alvast niet aan ons hart laten komen.

Jesse heeft in Queenstown niet alleen kerstmis gevierd, maar ook de kicksportheld uitgehangen en een bungeesprong van 134 meter gemaakt. (We hebben ons laten vertellen dat dat de 3e hoogste van de wereld is) Hij heeft op voorhand geen kick gegeven, wat zijn schreeuw bij de duik naar beneden eens zo ongecontroleerd maakte! Ik kreeg er zowaar knikkende knieen van. 15 seconden later werd onze man alweer gezond en wel omhoog gehesen, en terug bij mij op het platform aangekomen sprak hij: "much ado about..." Tja, Jesse zijn knieen blijken niet zo makkelijk te knikken. De sfeer van het hele gebeuren was niet bepaald om over naar huis te schrijven (maar ik doe het toch): voor het bungeepersoneel was het bandwerk in de reinste zin van het woord en dat maakte de hele ervaring net iets minder exclusief aanvoelen dan ge zou verwachten voor het geld dat ge net over de toonbank gesmeten had.

Vanuit Queenstown ging de reis naar Mount Cook. Op weg naar daar kon ons buske zich dus laten gelden, want Mount Cook is met zijn 3754 meter de hoogste van Nieuw-Zeeland. Bergachtig gebied dus, ook al gingen we uiteraard niet naar de top. Jesse vond dat het ideale moment om het aan de stok te krijgen met bumperklevende buschauffeurs en terwijl er vingers heen en weer gesmeten werden, werd ik alsmaar onpasselijker van de temperatuur die onder mijn bevallige zitvlak ongekende hoogtes bereikte. Ik hoor u denken dat mijn zitvlak veel aankan en ook veel gewend is, maar u moet weten dat de motor van ons buske zich meestal, om niet te zeggen constant, onder die plaats bevind, aangezien Jesse mij NOOIT met het buske wil laten rijden. Toen ik het echt heet begon te krijgen, maande ik een opgefokte, in macho-modus Jesse aan om langs te kant van de weg even halt te houden. En ja, onze motor was oververhit. Daar stond ik dan: met 2 mannen die aan het overkoken waren: Buske met koelvloeistof, Jesse met roadrage. En ik die mijn gat niet wou verbranden, moest dus WEL op de blaren zitten...
(NVDR: aangezien we op het moment van halthouden de top bijna hadden bereikt en de afdaling (=afkoeling) kon beginnen, EN aangezien de vloeistof tijdens het rijden NIET aan het koken was, heeft de halthouding onnodig gezorgd voor het overkoken van de koelvloeistof, doch dit terzijde)
U merkt dat het nog steeds een gevoelig thema is. ;-)
En u weet nu ook meteen waarom IK de blog schrijf.
En dat ik grondig gecensureerd word. (NVDR: om zodoende de waarheid staande te houden)
Soit.

Intussen zijn we al te weten gekomen dat dit oververhittingsgevaar een frequent probleem is met dit soort busjes: de radiator zit blijkbaar niet vooraan maar onderin waardoor de luchttoevoer niet optimaal is. Daarenboven is de radiator niet voorzien van een ventilator.
Daarom rijden we nu lange, bergachtige afstanden MET de verwarming op volle kracht, zo geraakt de hitte WEG van de motor IN het buske. Echt een aanrader tijdens de warmste week van het jaar! Genieten!
Nonkel Marc zou er zeker zijn tanden kunnen inzetten en ons mechanisch probleem van de baan helpen. Maar we behelpen ons wel. Ge moet hem dus nog geen vlucht boeken!

Intussen zijn we weer in Christchurch beland.
De reis bracht ons weer langs interessante plaatsjes, zoals Mount Somers. Voor het welzijn van ons buske zijn we daar niet aan op gereden, maar we hebben toch een foto genomen van de wegwijzers als bewijs! De Somersen hebben dus hun eigen berg! Proficiat daarmee!

Om 2009 goed in te zetten hebben we alweer een hotelletje geboekt, kwestie van in enige luxe te kateren indien dit nodig blijkt te zijn.

Wij wensen u alvast een schitterend uiteinde en een prachtig begin van het nieuwe jaar.
Geen nieuwjaarsbrieven dit jaar, maar wie wil stuur ik mijn rekeningnummer door met nieuwjaarsemailgedicht in attachment!

Dikke nieuwjaarspoenen en hou mij een paar oesters over in de bois!

Merry Christmas!

Hallo,

Toch nog snel een berichtje vooraleer de festiviteiten thuis beginnen.
We willen iedereen een fijn eindejaar wensen, met veel tijd voor familie en vrienden en gezelligheid. Die vrienden en familie missen wij nu toch een beetje... Daarom hebben we geopteerd voor een hotelletje in Queenstown om de kerstdagen door te brengen. Een 5 sterren hotel (last minute kunnen boeken) aan de rand van het meer, met prachtig uitzicht, lekker zacht GROOT bed en badkamer met regendouche... Dan kunnen we lekker van elkaar genieten terwijl 2008 op zijn eind loopt!

De afgelopen week was alweer fantastisch. Een paar dagen druilerig, donker weer brachten ons even van ons stuk. De regen wilde maar niet stoppen en we kregen bijna last van de winterblues. ;-) Dus besloten we het mooie weer maar gewoon af te wachten en intussen lekker te niksen, want na regen moest sowieso zonneschijn komen!
En zo geschiedde het, op een ochtend werden we wakker onder een stralende zon en waren alle wolken tussen de bergen verdwenen!
Op naar Southland, waar de Nieuw-Zeelandse Fiorden op ons lagen te wachten. Het was een prachtige trip, weg van de bewoonde wereld, volledig omringd door bergen waar ge uw ogen onmogelijk vanaf kon houden. Eeuwige sneeuw, watervallen, meren, bloemen, bos a volonte! Kamperen in the middle of nowhere, bij een van de talrijke rivieren, onder een perfecte sterrenhemel. We hadden het ons niet mooier kunnen wensen. We hebben ons laten vertellen dat het in Southland 330 dagen per jaar regent en grijs is, dus ge kunt hoe wel inbeelden hoe gelukkig we waren met die helderblauwe hemel!
Aan een "echte" meerdaagse trekking hebben we ons niet gewaagd: die moesten al weken op voorhand geboekt worden en daar hadden we niet het geschikte materiaal voor, maar desalniettemin hebben we tientallen kilometers gewandeld. De collega's zijn ongetwijfeld verbaasd en trots op mij!

Nu zitten we dus in Queenstown, het Mekka van de kicksporten, en jawel dames en heren, Jesse overweegt een bungeejump!!! De komende dagen zal ik mij dus volledig toeleggen op de kunst van het overtuigen... To be continued...

Bij ons op het menu voor kerstmis: barbecue. En bij jullie?

Geniet van de feesten,

Ine en Jesse

on the move

Dag Bosklappertjes,

Ondertussen zijn we al bijna 1 week aan het genieten van de vrijheid van ons eigen vervoer. Zaaalig! Gaan en staan waar we willen in combinatie met ons eigen "huisje", we kunnen het iedereen aanraden!
We zijn momenteel in Dunedin, in het zuiden van het Zuidereiland, en het is hier bar koud! Maar wind noch regen houden Jesse tegen: hij gaat er compleet voor, vastberaden om zijn surfing skills naar het volgende level te duwen. Hij heeft zijn surfgarderobe echter lichtelijk moeten aanpassen en surfbotjes gekocht, want zijn voeten vroren er bijna letterlijk af na zijn surfsessies.
We liggen opnieuw op een camping vlak bij een surfstrand, dus hij is content.

Buiten het surfen heeft Jesse er nog een nieuwe hobby bij, tot groot jolijt van mij en mezelf (niet dus): zich vastrijden in greppels en modder. Het buske wordt blijkbaar aangedreven op de achterste wielen, en dat hebben we dus al 2 keer aan den lijve mogen ondervinden. De 1 keer behoefde het maar liefst 5 sterke mannen om ons uit de greppel te duwen (bij greppel, denk: 0,5 meter)... De 2e maal bedacht Jesse een ingenieus systeem met stenen om ons uit de modder te bevrijden...Stress!

Verder zijn we nu al gepakt door de wonderen der natuur. Ik had nooit kunnen denken dat er in ons zo een natuurfreaks zouden kunnen schuilen! De bergen en het landschap zijn vaak overdonderend, maar het Nieuw Zeelandse wildlife staat toch op de overtreffende trap. We hebben er al volop van kunnen genieten: in Akaroa zijn we gaan zwemmen met de Hectors Dolphins, de kleinste dolfijn ter wereld. Ondanks het IJSkoude water was het een geweldige ervaring. Groepjes dolfijnen scheerden verbazingwekkend dicht langs ons af. Toegegeven, ik had een iets hoger Koning-Boudewijn-Park-gehalte verwacht, maar het feit dat het echte, onvervalste wilde dolfijnen waren, maakte alles goed. Jammer genoeg waren de beestjes zo snel, en onze vingers door de koude zo langzaam dat we het niet goed op foto hebben kunnen vastleggen... Wel echt heel pesjaal!
Na de dolfijnen waren er de Yellow Eyed Penguins. Daarvan zijn er nog maar zo'n 4000 op de wereld. Met veel geduld hebben wij er maar liefst 5 in het wild kunnen spotten. De pinguins komen in de late namiddag terug van de jacht, dus met een beetje geluk, en veel tijd (ongeveer 1,5 uur wachten), zie je er eentje uit de zee verschijnen en zijn weg banen naar zijn nest. De beestjes zijn heel schuw, dus we moesten ons erg stil houden en ons een beetje verbergen, zodat ze niet zouden gaan lopen, of opnieuw de zee induiken. Grappig beestje, we zijn fan. Ook moeilijk weer te geven op foto, want we moesten meestal onze digitale zoom gebruiken om ze goed in beeld te krijgen.

En last but not least: de zeehonden! Ik was al volledig door het dolle heen toen we er 5 konden spotten in Hickory Bay, een afgelegen surfspot die Jesse per se wou bezoeken. Maar dat was nog niks in vergelijking met Shag Point (u leest het goed: Shag Point!). Daar zaten er misschien wel 100 op een hoop! Prachtig! Vooral ik was er zot van.

We hebben een voiture!

Joepie de poepie!
Op dit eigenste moment is Jesse onze gloednieuw busje ophalen bij de vorige eigenaar...

Het is een rode Toyota Townace geworden: een klein busje dus, dat ons hopelijk zonder zorgen doorheen Nieuw Zeeland zal voeren.

Het was een lange, stresserende zoektocht. De jetlag was ons echt in de kleren gekropen en bijgevolg liepen we hier de eerste dagen rond als halve zombies met maar 1 verlangen: SLAPEN. Als we dan in ons bedje lagen, konden we de slaap weer niet vatten, niet echt bevorderlijk voor het humeur, waardoor de autozoektocht nog vermoeiender leek. Overigens willen alle backpackers hun busje met winst verkopen, waardoor er een overvloed aan oude wrakken met walgelijke prijzen ontstaat. Op een goeie prijs-kwaliteit-verhouding hebben we daardoor effe moeten wachten. De afgelopen dagen waren voornamelijk gevuld met het afschuimen van garages, internetsites, prikborden, automarkten en proefritjes. Erg veel kunnen we dus nog niet over Nieuw Zeeland vertellen, tenzij jullie geinteresseerd zijn in een uittreksel van ons persoonlijk doorgevoerd marktonderzoek van de lokale kampeergeriefprijzen en surfartikelen...


We kunnen niet wachten om hier te vertrekken: het hostel waar we de hele week verbleven is niet bepaald spik en span, om niet te zeggen smerig. Vanochtend ontdekte ik zelfs een weelderige bos paddenstoelen onder de chambrangskes op de gang!!! Wegwezen hier!
Jesse heeft trouwens een prachtige surfplank gekocht, dus overmorgen zitten we hopelijk/waarschijnlijk aan een of ander strand, want ik betwijfel of ik die surfkriebels nog langer in bedwang ga kunnen houden!


Foto's volgen!

Zoenen! J&I

Hello!

Eindelijk aangekomen in Nieuw-Zeeland, dus tijd voor een nieuwe update.

Onze laatste dagen in Thailand hebben we doorgebracht bij Joost, de neef van papa, in Pattaya.
Hij woont daar in een nieuwbouwwijk en heeft een groot "geleeg", de rondleiding deed ons een beetje denken aan MTV Cribbs: zwembad, compleet met bar en glijbaan, aap, papegaai, buitenkeuken met sierhaard natuurlijk, pooltafel, jacuzzi, mediakamer met karaoke en playstation en reuzenscherm, apart gastenverblijf en verbluffend uitzicht op de Pattaya-skyline. Daarenboven kregen we van Joost een brommertje ter onzer beschikking. We voelden ons daar dus meteen thuis.
Joost nam ons 's avonds mee naar het beste Thaise restaurant van heel ons bezoek aan Thailand, waarna een wandeling door de walking street van Pattaya natuurlijk niet kon ontbreken. Voor we het wisten belandden we in een van de vele Gogobars. Letterlijk 50 meisjes stonden zo ongeveer poedelnaakt op een podium te dansen. Het podium moet je je voorstellen als een mini-arena, met balkonnetjes rondom. Die balkonnetjes zaten vol met westerse mannen en hun Thaise gezelschapsdames. Ik vond dat de meiden niet enthousiast genoeg waren, ze stonden misschien wel te dansen, maar ze staarden een beetje lusteloos voor zich uit. (wat wil je, met zo'n publiek) Maar Joost wist een betere bar, more lively. OK.
Op naar de volgende bar. Wat een shock!!! Meisjes deden daar dingen met bierflesjes van oude geile venten, waarna het bierschuim in het rond spoot en de mannen lustig verder dronken, vieze mannen met hun tong op allerlei plaatsen die zelfs ik niet nader durf te omschrijven. Zweepslagen, clitorissen up close (much too close) en vooral heel veel lelijke oude mannen... Het was een ervaring. Gelukkig kon Jesse het allemaal nog relativeren...

Net toen we ons een beetje thuis voelden, kregen we telefoon van Qantas: we hadden de kans om 's anderendaags een bus te nemen naar Pukhet en van daar dan het vliegtuig naar Singapore om daar dan weer verder te vliegen naar Sydney en vervolgens naar Christchurch. Laaaaaaange reis: lees 50 tot 60 uur. Na de busreis van 12-13 uur, kwamen we afgemat toe op de luchthaven van Pukhet, alwaar de toffe Australiers ruzieden over zowat alles waar een mens aanstoot aan zou kunnen nemen. Een beetje zorgwekkend, eerlijk gezegd. Echt veel "Home and away" of "Neighbours"-gehalte had het niet.

Na die lange reis zijn we compleet gejetlagged toegekomen in Christchurch.
De zoektocht naar een geschikt voertuig is dus begonnen. Het belooft nog spannend te worden, want er lijkt op het eerste zicht meer vraag dan aanbod te zijn.
Eerst gaan we ons bezig houden met het regelen van alle praktische zaken: auto/camper kopen, bankrekening openen, geld overschrijven, bepalen hoe lang we willen blijven en daarna onze volgende vluchten verzetten, kampeermateriaal aanschaffen, eens nagaan hoe het WOOFFer-systeem precies werkt...

We hebben ons allebei al een GSM-nummer aangeschaft, dus wie ons niet meer kan missen, kan ons altijd even bellen of SMSen:

Jesse: +64 21 230 97 43
Ine: +64 21 230 88 82

Jammer genoeg hebben we geen foto's van Thaise naakte meisjes, dus we doen er maar eentje van onze lokale gids Joost bij.

Groetjes!

Stand van zaken

Al drie dagen gestrand in Bangkok, samen met de enige echte Regi Pinxten, heb ik uit goede bron vernomen.
Onze vlucht is herboekt naar 3 december, maar hoe dichter die datum komt, hoe meer vragen we ons stellen: gaat de situatie tegen dan uitgeklaard zijn?
Er is hier sprake geweest van onderhandelingen, die dan weer mislukt zijn, het hoofd van het leger die partij kiest voor de oppositie (de protesteerders dus) en de luchthaven niet wil ontruimen vooraleer de regering ontslag neemt. Het vorige hoofd van het leger heeft het huidige hoofd van het leger dan maar aangeraden om een staatsgreep te plegen, zijn job is immers in gevaar na zijn uitspraken over de regering.
De mensen in de straat zijn eerder gelaten, ze schamen zich wel voor deze toestand en vinden het jammer dat Thailand nu op een negatieve manier in beeld gebracht wordt. Ze vrezen natuurlijk ook voor hun boterham, aangezien heel veel mensen hun geld verdienen dankzij het toerisme. Ze hopen ook dat het snel voorbij gaat allemaal.

Intussen proberen wij er het beste van te maken.
Gisteren zijn we naar een bar geweest op het dak van een hotel, op de 64e verdieping. Een pintje kostte er stukken van mensen, maar het utzicht was verbluffend. Bangkok is huge!!!
Later gingen we een wandelingetje maken (alle mannen hadden honger) en kwamen we terecht in een gebied waar nauwelijks toeristen komen. Ik moest natuurlijk weer een sanitaire stop invoeren, dus we wipten de eerste de beste bar binnen. De drie mannen in mijn gezelschap verstijfden bij de taferelen die zich daarbinnen aan het afspelen waren. We waren terechtgekomen in de homowijk van Bangkok. Op weg naar het toilet werd ik aangesproken met de gevleugelde woorden: "Hi angel, you are sooooo beautiful" dus op het toilet besloot ik het bezoek aan deze bar met minumum 1 pint te verlengen, kwestie van mijn zelfvertrouwen een boost te geven. Dat was echter buiten de mannen gerekend. De 2 canadezen die bij ons waren voelden zich aangerand door de blikken van de wellustige mannen in de bar. Ze stonden al op de hoek van de straat toen Jesse en ik onze weg naar buiten baanden door de stroom van complimentjes. Wij vonden het allemaal prima, de canadezen zetten hun joker in..
Tijdens onze zoektocht naar het meest appetijtelijke eetstalletje kwamen we nog enkele ratten, kakkerlakken, zwervers en een baby-olifant tegen. Heel surreeel allemaal. Maar een fijne ervaring.

Morgen komt Joost, het neef van papa, ons oppikken in Bangkok. De laatste dagen Thailand (hout vasthouden) mogen we bij zijn thuis in Pattaya doorbrengen. In Belgie staat Pattaya misschien vooral bekend om het sekstoerisme, maar we hebben ons laten vertellen dat de gebieden buiten de stad heel mooi zijn, dus de laatste dagen worden hopelijk relaxed. En we krijgen er misschien een pingpong-show bovenop. Who knows...

Maak u maar geen zorgen allemaal, wij zitten hier zo slecht nog niet. Zoals al onze lotgenoten het iedere dag herhalen: er zijn ergere plaatsen om vast te zitten dan Thailand.

Grrrrroetjes!

J & I

New Zealand? Delayed...

Het vertrek uit Thailand verliep vandaag niet zoals gepland: we zitten vast in Bangkok...
De protesteerders van PAD hebben zich meester gemaakt van de luchthaven, waardoor alle vluchten geannuleerd zijn...
We probeerden nog tot op de luchthaven te geraken, maar het was gewoon onmogelijk om er te geraken.

Grrrrr!!!!

Maar het Hasseltse rescueteam nr 34 heeft alweer voor een oplossing gezorgd: als alles goed gaat (vingers kruisen dus!!!) vliegen we volgende week (3 december) toch verder naar het langverwachte Nieuw Zeeland!

Dikke kussen xxx

Exit Thailand

De herkansing van Bangkok liep ook uit op een sisser. Het trotseren van een heel leger ratten en kakkerlakken op weg van en naar het hostel, gecombineerd met de smog en de drukte werd ons na een dag of wat toch weer teveel...

Na veel gewik en geweeg kozen we ervoor om naar Koh Chang te reizen. Voor de verandering nog maar eens een ganse dag bus en boot. Deze keer met on board entertainment: Indiana Jones, gedubd in het Thais. Ik gaf al op na de eerste minuut. Jesse bleef volharden en ging op het puntje van zijn stoel zitten voor de climax: ik dacht iets met grote paddenstoelen, maar het bleken aliens te zijn.
Op de boot bespraken we onze tactiek om de ideale bungalow te vinden. Allerlei mogelijkheden kwamen aan bod, maar uiteindelijk besloten we dat Jesse zich op een terras zou installeren en ik langs het strand alle resorts zou aandoen om prijs en beschikbaarheid te checken. We kozen een plek aan de kust waar de taxi ons dropte en begonnen te wandelen. Wat bleek? We hadden de meest verlaten plek uitgekozen: geen terras voor Jesse, en enkel doodverlaten, spookachtige resorts met half ingestorte hutten. Na kilometers wandelen met onze zware rugzakken aan, vonden we een duuuuuuuuur resort waar iemand ons met een taxiservice naar een ander strand bracht. De zon was intussen al onder, dus noodgedwongen namen we de eerste kamer die half-decent was aan een veel te hoge prijs.
De volgende dag gingen we dan maar opnieuw voor de afgesproken tactiek. Deze keer konden we er gelukkig wel de vruchten van plukken en in de namiddag lagen we met ons gat in de zon met de ipod in de ene, en een bananenshake in de andere hand.
Al snel bleek dat zowat de complete homoseksuele gemeenschap van Koh Chang in ons resort tewerkgesteld is. Ladyboys, transseksuelen en homo's van allerlei alooi maken er de kamers op, runnen het restaurant, zorgen voor visvangst, staan aan de balie,... Zaterdag gingen we nog iets drinken in de bar toen het ons duidelijk werd: iedere zaterdag, maandag en donderdag voeren de werknemers van het resort hun persoonlijke, zelfgemaakte cabaretshow op. Met pluimen in het gat en al.
Na afloop mocht Jesse met de "meisjes" op de foto. En blozen! De meisjes zagen hem wel zitten, denk ik!

Vandaag zijn we OPNIEUW in Bangkok gestrand, in afwachting van onze vlucht naar Nieuw-Zeeland. Spannend!!!

Thailand is echt de moeite geweest: wij zijn fan!
We zijn trouwens ook fan van strand met palmbomen en van dramatische zonsondergangen...
Zalig...


Het volgend verslag schrijven we dus echt aan de flipside!
Tot dan!

Bangkok revisited

Daar zijn we weer, opnieuw vanuit Bangkok met een update van de laatste dagen.
Chiang Mai was tot nu toe een hoogtepunt van onze reis: de sfeer was er laid back, het hostel was kraaknet en hartverwarmend, de andere backpackers waren hilarisch... De laatste avond eindigde met een dompertje: we gingen op "night safari": een lichte trekking, dachten we, waar we in de jungle gingen wandelen en aapjes en vogels zouden spotten en dergelijke. We hadden een Canadees leren kennen en hij sprak van een "once in a lifetime experience" en "awesome" en "best trip in Thailand", dus met hoge verwachtingen lieten we ons oppikken bij de Green Tulip. Ons enthousiasme werd echter al snel getemperd toen bleek dat het om nachtelijk zoo-bezoek ging... Wat een avontuur! Niet dus, want bij aankomst in de zoo werden we op een treintje (ja Jochem, alweer een trein!), compleet met voetbalstadionspots om de dieren te belichten en luidsprekers om de uitleg van de gids te horen, geduwd: and light now, on your left hand side, you see a leally nice aeeeenimal that can do almost eeeeevelything: lunning, jumping". In Pigeon English van de bovenste plank leidde de parkwachter/gids/treinbestuurder/babyleeuwentemmer ons langs herten, beren, tijgers, giraffen, olifanten. En na de parkrit waren we getuige van een groots spektakel: een fontein-lichtshow... Enfin, u hoort het al: niet bepaald "awesome" of een "once in a lifetime experience"... Maar we hebben het niet aan ons hart laten komen: de "OMG, wat doen we hier"-factor was te groot voor woorden, en bij iedere welgemeende "ooh" en "aah" van onze extatische medetreinreizigers/zoobezoekers bij het zien van een zoveelste kont van een verveelde neushoorn met een chronisch slaaptekort vanwege de indringende spots en luidsprekers, deed ik het bijna in mijn broek.
Enfin, het was duidelijk tijd om Chiang Mai te verlaten en nog maar eens verder te treinen naar een ander oord: Sukhothai.
Aangekomen in Sukhothai werden we opnieuw overvallen door de geweldige hitte (in het Noorden koelt het 's avonds lekker af). Hier zouden de mooiste oude tempels van Thailand staan, dus 's morgens sprongen we vroeg uit bed en huurden we fietsen om de oude stad te bezoeken. De stad bleek echter een groot Bokrijk-gehalte te hebben: volledig gerenoveerde tempels en ruines in een idyllisch aangelegd park met vijvers en bloemen. Er liepen enkele jonge monnikken rond in dat park en Jesse besloot, tegen beter weten in, om voor wat hilariteit te zorgen en een wildplassende monnik te fotograferen. Hij dacht dat de monnik in kwestie verstoppertje met hem wou spelen en schrok zich een ongeluk bij het zien van zijn urinerend lid!!! De logica ontgaat mij volledig: monnikken - verstoppertje - foto's... Maar we lagen natuurlijk weer 3 dagen plat van het lachen. De monnik kijkt ook recht in de camera: de foto met zijn verschrikte ogen staat op Flickr.

Intussen zijn we opnieuw in Bangkok: we geven het een nieuwe kans. De winkels zijn hier gigantisch en ik voel het geld wild in mijn zakken springen! Gelukkig is Jesse hier, mijn extern geweten. Hij zorgt ervoor dat ik niet "boven mijn stand ga leven", of toch maar een heel klein beetje. Maar het is hier shopping heaven and I am in serious need of some retail therapy! Maar het mag niet en het kan niet, anders moeten we volgende maand al terug naar huis komen.

Wat er de komende week op het programma staat is nog onzeker: we wilden terug naar een van de eilanden, maar de prijzen swingen de pan uit, dus het zou ook kunnen dat we toch nog een stukje binnenland doen: west Thailand moet ook de moeite zijn...

We houden jullie op de hoogte.

Het Noorden

Eindelijk aangekomen in Chiang Mai, na een ongelooflijk lange en extreem hobbelige treinrit van meer dan 12 uur...
Chiang Mai beviel ons meteen. Het is een grote stad, en ze stinkt heel erg naar uitlaatgassen, maar het is hier zo kleurrijk en relaxed. Het hostel waar we verblijven wordt gerund door twee vrouwen: Nine en Stella. Stella hangt ganse dagen aan de (gekoelde!) rode wijn om rond een uur of zeven lichtelijk euforisch te worden en uit te roepen dat ze iedere avond bezopen is. "Hey, that's me, you know?" Nine daarentegen is van het coole, no nonsens en droge humor type. Ze helpt ons onze weg te vinden in Chiang Mai en zorgt ervoor dat we ons niet laten afzetten door alle havikken die op "rijke" toeristen loeren.
Gisteren hebben we deelgenomen aan een cookery course. Eerst gingen we naar de markt met Pot, onze leraar. Pot zijn vrouw gaat binnenkort bevallen en hij hoopt dat het een meisje wordt, want hij heeft schrik om een ladyboy op de wereld te zetten. Verder is hij heel erg into karaoke en chili. Hij doet ongeveer 30 chilis in zijn coconut-soup, en raadt dat aan om elke kater te genezen. Ik nam 5 chilis en stond al in de fik!!!
Gisterenavond zijn we naar de Ping rivier gegaan, naar het feest van het licht, Loy Kranthong. Denk de Genste feesten maal 100. Chaos alom. Echt veel veel veel volk, overal optochten en parades, kaarsjes en lampionnen, vuurwerk, en evenveel lawaai en uitlaatgassen! Iedereen liet mega lampionnen (een soort papieren of zijden heteluchtballonen) in de lucht en krathongs op de rivier, ze nemen al je zorgen, zonden en problemen mee en brengen je geluk. Iedereen (klein en groot) stak vuurwerk aan en gooide dat in het wilde weg, lampionnen kwamen aan de lopende band vast te zitten in de elektriciteitskabels en de rivier stroomde voor met kaarsenvet. Niet erg eco dus. De stad is vandaag waarschijnlijk een puinhoop. De festiviteiten duren echter nog voort tot morgenochtend.

Vandaag gaan we de stad nog een beetje verkennen en morgen gaan we op night-safari. We zijn curieus wat dat gaat geven...

En last but not least: voor mijn broeder, een gelukkige verjaardag!!!! You are getting old man! Hehehe. Drie dikke vettige verjaardagspoenen van Jesse en mij.

A la prochaine!

Tempeltrippin'

Hehe, hier zijn we weer met een beetje reisnieuws.
Ons aards paradijs hebben we achter ons gelaten en ingeruild voor Ayutthaya, een stad vol (en als ik zeg vol, bedoel ik ook echt vol) ruines en overblijfsels van tempels uit een meer glorierijke periode... We zitten nu opnieuw ongeveer 80 km ten noorden van Bangkok, wat betekent dat we alweer veel boot-, bus- en treingenot hebben gekend tijdens de afgelopen dagen...

De laatste twee dagen waren echter gevuld met tempelbezoekjes allerhande. Tempels die zijn opgericht door allerhande koningen om allerlei redenen, maar vooral omdat ze elk hun eigen bescheiden optrekje wilden met een handvol reusachtige, massief gouden boeddha's. Het bevalt ons wel, een streepje cultuur na al die witte stranden...
Het stadje is wel relaxed, hoewel je aan de lopende band wordt aangesproken door tuk-tuk-drivers die jou allemaal een rondleiding willen geven. Dat waren we eerst niet van plan, maar toen ik opeens in het midden van een tempelcomplex een accute aanval kreeg van touristitis, hadden we niet meer veel keus: een tuk-tuk-koppel (man en vrouw) voerde ons dan maar van safehaven naar safehaven, oftewel van toilet naar toilet...
Het lijkt al bij al nog al mee te vallen, dus maak u allemaal maar geen zorgen!

Morgen brengt de dagtrein ons naar Chiang Mai. Op 12 november vieren ze daar naar't schijnt groot feest, Loy Krathong, om het einde van het regenseizoen te vieren. Hopelijk loont dat de moeite, want het is alweer een rit van 11 uur!
Misschien zullen we daar ook een cursus Thais koken doen, maar niets is zeker.

Wat we daarna doen is allemaal nog out in the open, dus we houden jullie op de hoogte.

In Chiang Mai hebben we alweer internet in het guesthouse, dus jullie horen nog van ons!

kuskes!

Cocohut relaxation

Hier zijn we weer, deze keer vanuit de "Cocohut" in koh phangan...
Vanmorgen de boot genomen vanuit het paradijselijke Koh Tao, om uiteindelijk op Leela Beach in koh Phangan opnieuw een bungalow te huren. We zitten deze keer in een fancy resort, het ziet er hier echt hemels uit, om Jesse's werkstress van de laatste weken definitief achter ons te laten... Onze bungalow hier is dan ook spik en span, want het resort op Koh Tao had een iets te groot aanbod aan plaatselijke fauna naar mijn goesting: mieren, duizendpoten, kakkerlakken, muggen, spinnen, gekko's,... Vooral de kakkerlakken werden niet bepaald op prijs gesteld!
Blijkbaar hebben we heel veel chance met het weer, want overal waar we komen verdwijnen de regenwolken voor een stralende zon. Echt zalig!
Jesse heeft zijn 'Open Water' duikcursus voltooid en heeft de duikvibes toch goed te pakken, dat belooft voor Australie en Bali... Ik ben een dagje mee gaan snorkelen en ik moet zeggen dat dat toch ook een mooie ervaring was. Gevolgd worden door vissen in alle kleuren van de regenboog gaf me het gevoel dat ik terecht gekomen was in Nemo-land. Echt heel mooi...
Het plan is daarom om even aan de westkust te gaan kijken, omdat je daar naar't schijnt een nog mooiere onderwaterwereld hebt...

Soit, het is hier dus allemaal zoals het hoort: op en top vakantie.
Het begint langzaam aan door te dringen dat we niet zomaar op vakantie zijn en dat geeft ons toch wel vlinders in de buik...
We missen natuurlijk iedereen op het thuisfront, maar de vele mails en berichtjes doen ons echt plezier.

x!

Koh Tao

We zijn beland op Koh Tao.
De nachttrein nam ons mee tot Chumphon, waar we op een ferry kropen die ons naar het eiland voerde. Een reis van 14 uur! Volledig verkreukt van het (ondertussen bijna chronische) slaapgebrek kwamen we hier aan. En dan begon pas de expeditie langs alle resorts en bungalows die er op het eiland te huur zijn. VRESELIJK! Oververhit en met het zweetwater in onze schoenen toch maar kamerke gekozen. Vrij basic.
Jesse heeft besloten om een duikcursus te volgen, en daar krijgen we dan "gratis" accomodatie in een resort bij. Dat wil dus zeggendat we morgen verhuizen en dat ik er de komende dagen alleen voor sta want ik mag niet duiken van de dokter :-( Hopelijk levert het snorkelen ook een waauw-effect op.

Het eiland hier is echt wel mooi, alleen jammer dat het ongerepte er volledig vanaf is, de resorts rijzen hier uit de grond zoals paddestoelen.


Nog geen kiekjes genomen op het eiland, dus we voegen er een toe van op de boot.

Tot de volgende!

aangekomen!

Al snel een eerste bericht voor degenen die zich afvragen hoe onze reis begonnen is.

Na het afscheid, dat we toch eventjes moesten verteren, vlogen we naar Londen.
Daar namen we de volgende vlucht richting Bangkok.
Viel beter mee dan verwacht: nog voor het "diner" werd opgediend vielen onze oogjes dicht...
Het uitgebreide media-aanbod is dan ook aan ons voorbij gegaan.

Aankomst in Thailand: auch, zo warm en vochtig!
Bus genomen tot hostel, maar dat was buiten de files gerekend. Bangkok is blijkbaar een drukke stad ;-)

Uitgeteld toegekomen en gaan slapen.

Vandaag ons eerste bezoek aan de stad gebracht. Bij aankomst aan het eerste tempelcomplex sprak de "teacher" van de "university" ons enthousiast aan, maar een gewaarschuwd man is er twee waard en zo zijn we dit jaar niet in de val gelopen. (de Marokkaanse leerlooierij waren we nog niet vergeten)

We zijn niet bepaald onder de indruk van Bangkok, het is en blijft een drukke stad.

Morgen vertrekken we naar een van de eilanden (koh chang, ko samet, ko tao of ko phagnan, daar wordt vanavond nog om getosst). Hopelijk beantwoordt dat meer aan onze verwachtingen, maar daar twijfelen we eigenlijk niet aan. Sea, sex and sun a volonte, wat wil een mens nog meer? ;-)

ons afscheidsfeestje

Voila,

Ons afscheidsfeestje hebben we al gehad.
Wij hebben ons werkelijk kapot geamuseerd! (Voor mij persoonlijk is dat letterlijk te nemen: zondag voelde ik me niet al te best...)

Aan iedereen die er was: een dikke merci!
En aan degenen die ons een enveloppe of een cadeautje toegestopt hebben (was natuurlijk niet nodig, maar altijd handig): een dubbeldikke merci!
En aan degenen die ons geholpen hebben: mama en papa, vic, nonkel michel en nonkel jos voorop: een superdikke merci!

Foto's zijn natuurlijk te bezichtigen op onze flickr-pagina's.

We hebben ervan genoten.

feestje!

aftellen

Voila, het aftellen is begonnen:
Binnen exact 4 maanden zullen wij voet zetten op Thaise bodem, om één maand later verder te reizen naar het langverwachte Nieuw-Zeeland...

De voorbereidingen zijn echter nu al van start gegaan en heben ons bij het volgend "plan" gebracht:
Thailand - Nieuw Zeeland - Fiji - Australië - Bali - Java - Brussel


To be continued dus!