Island in the sun

Ik wil jullie helemaal niet jaloers maken, maar hier liggen we dan, aan het zwembad in een gazebo, op een hoop kussens en handdoeken zo zacht dat ze recht uit de reclamespot van Robijntje lijken te komen. De jongens in de poolbar lachen op ons en wachten tot het happy hour wordt, wanneer ze ons een heerlijke cocktail kunnen serveren. De azuurblauwe zee ligt de fonkelen in de zon, de palmbomen laten hun palmen klapperen in de verkwikkende bries. Om 10 uur deze morgen schoven we aan het meest uitgebreide ontbijtbuffet dat we ooit zagen, en at Jesse een heerlijke pannenkoek met siroop en blauwe bessen, terwijl ik sipte aan mijn vers papaya-sapje. Maar goed, ik hoef geen verdere details geven om duidelijk te maken dat we hier met ons luie gat in de boter zijn gevallen. Het is 30 graden, de zon schijnt en wij hebben vandaag slechts 1 woord in onze agenda staan: genieten. Oh, Bali, wat een perfecte afsluiter van ons avontuur...

Na meer dan 4 maanden Australië waren we toch blij om het land achter ons te laten. Waar we de Australiërs eerst supervriendelijk vonden, en bijzonder outgoing, leken ze ons op het einde chauvinistisch en brutaal. Bij de ontmoeting stellen alle Australiërs onvermijdelijk de vraag: "So... What do you think of Australia?", om daarna een uur een boom op te zetten over hoe geweldig het is en over hoe dom Europeanen zijn om te denken dat zij geen cultuur hebben. Alles moet daarenboven Australian made en Australian owned zijn vooraleer nen echte Oz er iets van moet weten. Op zich niets mis mee, maar we hebben dit jaar tegen wil en dank gemerkt dat wij echte Belgen zijn, bescheiden en beschaafd (hoewel degenen die ons regelmatig in actie zien hier wel heel hard mee zullen lachen), en dat zijn nu precies de 2 kwaliteiten die ge in de gemiddelde Ozzie niet snel zult ontdekken, integendeel. En het is uiteraard dat tegendeel waarvoor wij allergisch blijken te zijn.

En over volgende bestemming gesproken: onze thuiskomst komt nu wel echt heel dicht bij. Niet te geloven dat we binnenkort weer gaan moeten wennen aan Winterse temperaturen, het aflopen van de wekker, het gebruik van een agenda, het dragen van schoeisel,... Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel: binnenkort kunnen we onze familie en vrienden weer omhelzen, naar feestjes gaan, lekker frietjes eten, goed getapte Jupkes drinken,... En daar kijken we nu heeeeeel hard naar uit!

Maar eerst doen wat de baas hier naast mij zegt: Genieten!

eenmaal, andermaal... VERKOCHT!

Hopla! Onze camper is verkocht!!! Er zijn weer enkele stressvolle dagen aan voorafgegaan, maar uiteindelijk is toch gebleken dat onze "strategie" gewerkt heeft: iets meer investeren om zeker te zijn van een vlotte verkoop. Ons campertje stak echt torenhoog uit boven alle gelijkaardige modellen op de markt: Jesse blonk de buitenkant mooi op terwijl ik de binnenkant eens grondig aanpakte. En hupsakee, ons buske zag er echt uitnodigend uit. De eerste bezoeker heeft dan ook meteen toegehapt.
Tijdens onze pre-verkoopsprospectie kwamen we terecht op Victoria Street, een straat waar alle backpackers zich verenigen om handel te drijven in gemotoriseerde voertuigen. Man man man, wat ge daar allemaal tegenkomt! Den helft van dat volk komt zijn buske daar gewoon zetten met een dikke centimeter zand erin en erop! En dan verwachten ze nog dat ze er 6 tot 7000 dollar voor krijgen. Ongelooflijk hoe weinig moeite mensen doen om hun investering te laten renderen. Bijgevolg zat de straat vol met hopeloze reizigers die hun busje nog snel van de hand willen doen omdat hun visum binnen 2 of 3 dagen verstrijkt. Stress!
Algauw beseften we dat ons busje een veel te hoge X-factor had voor die straat en besloten we het over een andere boeg te gooien. Een advertentie op het internet heeft de klus dan mogen klaren.
De koper is een Britse dame die samen met haar man en zoontje van 10 Australië wil ontdekken. Ondertussen hoopt ze een boek te schrijven over hun avonturen. Een heel leuke vrouw, we hadden niemand beter kunnen bedenken om onze Australische woonst aan door te geven.

Tussen alle verkoopsonderhandelingen door heb ik trouwens nog de schok van mijn leven gehad. Op een avond zat Jesse in de keuken van de camping naar TV te kijken (hoe kan het ook anders :p)terwijl ik mij al lag te installeren in ons warm bedje (hoe kan het ook anders:p). Ik lag een beetje naar muziek te luisteren en wat rond te kwakkelen toen ik ineens, in mijn ooghoek, een plek op het gordijn vaststelde. Daar zat een gigantische SPIN!!! OMG, ik kreeg bijna een hartaanval. Thuis heb ik echt geen last van een spinnenfobie ofzo, maar hier, met al die toxische exemplaren, ligt dat toch net ietsje anders... En dit staaltje giftigheid zat op het gordijntje dat ik letterlijk 2 minuten eerder nietsvermoedend had dichtgedaan.
Dus ik vloog naar buiten om mijn keel eens goed open te zetten, tot groot ongenoegen van de andere campingbewoners. "JEEEEEEEEEEEEEEESSEEEEEEEEEEEEEEE!!!!! FUCK FUCK FCUK FUCK!!!!" Gelukkig is mijn man van staal en is hij de confrontatie koelbloedig aangegaan. Een kleine rondvraag met ons fotomateriaal leidde tot het volgend vermoeden: alweer een huntsman (zo zagen we er al 1 bij Aaron en Karin op de farm), maar dit keer een andere soort. Gelukkig was het nu een kleiner exemplaar, ik denk dat ze mij anders echt in shock hadden kunnen afvoeren. De huntsman spinnen staan ervoor bekend huizen binnen te dringen en ze zijn ongelooflijk snel. Ze komen vrij veel voor in Australië en er bestaan bijna 100 soorten. Scary shit!!! Sinds die avond schrik ik 's nachts enkele keren wakker en moet ik de hele camionette afspeuren naar spinnen, ook al weet ik (hoop ik) dat de kans op een 2e bezoeker relatief klein is, het is sterker dan mezelf. Dus buiten slangen heb ik nu ook nog eens spinnen om me druk over te maken!

Enfin, nu de verkoop zowat rond is, kunnen we eindelijk werk maken van ons ultieme relaxatie-plan! Ole! Tot donderdag kamperen we nog bij 1 van de beste surfstranden rond Sydney, daarna nemen we een hotelletje in het centrum zodat we nog wat van de stad kunnen zien.
Maandag vliegen we dan naar Bali, waar we 2 weken willen genieten van het schoon weer en van elkaar.

Blij dat we Australië bijna verlaten. Na 19 weken is het welletjes geweest.

Niet te geloven dat het jaar bijna om is. Shiiiiiiit!

Terug in Sydney

Voila se, Australië zit er bijna op...

Na ons avontuur in de Outback reden we richting Melbourne over de Great Ocean Road. Prachtig, maar k-k-k-koud!!! Op onze weg mochten we alweer getuige zijn van prachtig natuurschoon: aan de kust van Warrnambool zagen we een massa walvissen in het water spelen. De moeders leggen zich in een rustige baai om te kalven, en de rest van de familie hangt er dan ook een beetje rond. Dat levert een spektakel op van walvissen die breachen, tail slappen en gewoon wat komen ademen aan het wateroppervlak. Echt geweldig, en het speelde zich (bijna) allemaal 100 meter voor onze ogen af.

In Melbourne waren we te gast bij Louisa en Bill, vrienden van Eef. Dankzij hun leerden we heel wat bij over de Australische cultuur:
Australie bestaat uit

WOGs: Whealthy Overseas Gentlemen (vb Grieken die in de jaren 50 emigreerden)
POMs: Prisoners Of the Motherland (de Britse gevangenen die met de eerste vracht naar hier zijn gekomen)
SKIPs: van Skippy, the bushkangaroo (dit zich de echte Ozzies, die al geen idee meer hebben over de afkomst van hun geslacht)

En dan zijn er natuurlijk de Aboriginals, maar dat onderwerp lag weer iets gevoeliger.
Bill is een WOG, een Griekse Australiër, dus in zijn gezin kregen we een blik op het leven van de WOGs. Het leek wel of we in een sequel van "My Big Fat Greek Wedding" beland waren! Veel Grieken, maar ook veel warmte en gezelligheid, nog meer eten en goeie gesprekken!

Vervolgens zwaaiden we Eef uit op de luchthaven en trokken we weer met z'n tweetjes verder naar onze Australische eindbestemming: Sydney.

Een tweetal weken, een hoop surfsessies en een aantal kangoeroe's, slangen, dolfijnen en walvissen later, zijn we in Sydney gearriveerd.
Vanaf nu gaat al onze aandacht uit naar de verkoop van onze camper! Grondig poetsen, affiches maken en hopen op een deftig aantal geïnteresseerden.
Spannend!

Et puis: honeymoon-style op Bali! Hmmmmmmmmmm...