Manmanman toch

Na veel wikken en wegen, nadenken en discussiëren, besloten we om de reis naar Auckland vrijdagavond reeds in te zetten.
Op die manier zouden we zaterdag volledig uittrekken om het buske leeg te mesten en aan de grote kuis te onderwerpen, en vervolgens zondag ons verkopers-geluk te beproeven op de grote carmarket die wekelijks plaatsvindt op de paardenrenbaan van Auckland.
En zo geschiedde het. Of toch bijna.
Zaterdag verliep alles volgens plan. Het buske was spik en span en Jesse had er zelfs een "brand new car"-geurtje aan toegevoegd! Ik had alle gerief gekuist en de lakens gewassen, zodat ons buske zich van zijn beste kant kon tonen op de automarkt.
Zondag voor dag en dauw richting Ellerslie, op naar de renbaan.
Maar het rond punt voor de ingang van de renbaan was volledig versperd toen we er toe kwamen. Mannen met gele hesjes stonden er met hun armen te zwaaien: ze wilden onze aandacht vestigen op het volgende plakkaat: "Sorry, no carmarket today"
Wat?!? Typisch, was het enige dat we op de terugweg konden denken.
Tijd dus voor plan B.
Posters gemaakt en opgehangen in alle hostels. Annonces op het internet. Na 2 dagen 1 reactie. Auw. Daar werd ik een beetje zenuwachtig van...
Plan C?
Een backpackers-carmarket (lees: garage), letterlijk tot de nok volgestoempt met auto's en buskes van toeristen die wanhopig wachten op potentiële kopers. Voor 89 dollar kregen we 3 dagen de tijd om ons buske in die garage van de hand te doen. Maar de concurrentie was er talrijk en het stond er BOMVOL sleeen en bakken! Ge kon er uw kont nauwelijks draaien (ja, dat geldt ook voor de benige kont van Jesse en niet alleen voor die van mij), dus laat staan uw buske. Gevolg: Jesse reed buske tegen muur! Voor 1 keer slaag ik erin om de Hyacint in mij te onderdrukken en BOEM, meneerke rijdt tegen ne muur! Net op het moment dat we geïnteresseerden hadden. Dus Jesse stapt uit met de gevleugelde woorden "nu ben ik hier natuurlijk tegen die muur gereden!" Ik kreeg bijna de kramp nondedomme! We moesten het koel spelen, want als het koppel doorkreeg dat Jesse juist een deuk in den otto gereden had, dan moesten we zeker iets van de prijs afdoen. En ze gingen al een "mechanical check" laten doen, wat betekende dat we sowieso de prijs moesten verlagen als bleek dat er iets niet in orde was. STRESS!
Bang wachtten we het resultaat van de mechanical check af (wij hadden geen check gedaan en het risico genomen, dus we hadden geen flauw idee wat ze konden vinden). Resultaat: problemen met het differentieel (wat dat ook moge zijn), geraamde kosten 550 dollar.
Wat volgde waren koele onderhandelingen. En uiteindelijk zijn we er in geslaagd: ONS BUSKE IS VERKOCHT! Aan de eerste geïnteresseerden dan nog wel!!!
Dus ondanks de stress is het allemaal heel vlot verlopen.
Er stonden massa's buskes afgeprijsd voor een snelle verkoop omdat de eigenaars morgen (of gisteren) hun vlucht uit NZ nemen... Dat is pas penibel!

Hehe, wij halen opgelucht adem.