On the road again

Voila se, alweer een week verder.

Jesse is van mening dat het volgende verhaal ons te ver van de essentie drijft, maar ik vertel het lekker toch: Omdat we tot eind september in Australie blijven hebben we hier een bankrekening geopend: het leek ons iets handiger om alles met Eftpos te betalen, de Ozzie equivalent van onze bancontact, maar dan beter. Het zou allemaal heel makkelijk zijn want we zouden ongeveer 3 tot 5 dagen op onze bankkaarten moeten wachten. Niet dus: blijkbaar is het toekomen van uw bankkaart hier net zoals met loterij spelen: ge hebt een kleine kans dat uw bankkaart effectief afgeleverd wordt. Nadat we 45 keer van het kastje naar de muur gestuurd werden, zowel in het hotel waar de kaarten moesten toekomen, als in de bank waar de kaarten verstuurd werden, besloten we om onze reis dan maar "kaartloos" aan te vatten.

Eerst moesten we onze garderobe een beetje opfrissen (6 maanden in dezelfde kleren rondlopen: het is een opdracht en Jesse zijn ENIGE jeans die hij heeft meegebracht valt bijna uit elkaar) en vervolgens bezochten we enkele stranden in de buurt van Sydney, waar Jesse zijn ding kon doen.

Daarna reden we naar de Blue Mountains, trokken we onze wandelschoenen opnieuw aan en waren we klaar om echte bushwalkers te worden! De "bush", die deel uitmaakt van de Blue Mountains herbergt wederom heel wat wildlife, waaronder heel wat vogels. We staan verstomd van de papegaaien die hier weelderig rondfladderen en wanen ons af en toe in een voliere! Niet normaal!
De ornitoloog in Jesse komt bijgevolg weer boven en hij ligt geregeld op de loer achter een of andere struik om een kiekje van een vogel te nemen. De mannen van In De Gloria zouden er een vette kluif aan hebben! ;-)
Enfin, kilo-meters wandelen en het afdalen van een 1000-trappige-stairway leverden mij massa's spierpijn op! Au! Tot groot jolijt van Jesse uiteraard, die na al die kilometers geen enkele spier in zijn lichaam voelde vertrekken. Ik daarentegen kon er nog amper 1 bewegen...

Hoe is het weer? Wel, het weer kwakkelt een beetje: we gaan van zonnige naar wisselvallige dagen, maar vooral de nachten zijn soms super-koud! We hebben het al maanden niet meer zo koud gehad! Ik heb zelfs een warmwaterkruikske moeten kopen om de nacht door te komen. We zijn dus van plan om in een ijl tempo naar het noorden te rijden, waar we toch warm weer verwachten.
Omdat het bijna winter is, zijn de dagen ook erg kort: om 17u15 gaat het zonnetje onder. Oppassen dus, want als het donker wordt gaan de kangoeroes op "jacht", waardoor de kans dat ge der ene tegen uw bumper plakt best reeel is. En dat is erg voor de kangoeroe, maar ook voor onze investering in onze schitterende camper. Want kangoeroe's zijn gigantische beesten en er eentje aanrijden betekent perte totale!
Bon, we hebben nog geen enkele kangoeroe gespot, maar Jesse heeft wel al een verse kangoeroe-steak verorberd, waarvoor ik hem nogmaals wil bedanken, want hij stond erop om de keuken van onze luxueuze camper in te wijden met het bakken van dat lekker stukske vlees, en die geur hangt nu nog in mijne pyjama, en in al de rest van onze camper for that matter! Yummie, vooral zalig als ge vers uit de douche stapt en uw zachte, pas gewassen handdoek in uw gezichtje duwt. The smell of gebraden kangoeroe is werkelijk delicious! (niet dus)
Ach ja, dat weten we dan ook alweer.


Ah, voor ik het vergeet: we hebben iets nieuws ontdekt: podcasts! Af en toe halen we de podcasts van "Tomas staat op" of "Studio Podcast" van het net. Dat doet de volgende vragen rijzen:
-what de f*ck is Jean Marie Dedecker zijn probleem?!
-Wie is Jasper Erckens?
-Waarom wil iedereen opeens weer slager worden?
-Luistert er iemand naar die nieuwe zender eminem? En heeft den echte Eminem iets met die zender te maken?
-Gaat K3 splitten? Ach nee, eigenlijk interesseert dat ons geen ene reet!
-Wie komt er allemaal naar Pukkelpop?!? (en nee, ik bedoel niet "wie gaat er allemaal naar Pukkelpop?")

We zullen het maar toegeven: we missen ons Belgiekske een beetje...