Wwoof

Hallo,

Nu de feesten volledig verteerd zijn, is het nog eens tijd voor een nieuw berichtje...

Eerst en vooral: wij wensen iedereen een spetterend 2009, hopelijk wordt het minstens even vruchtbaar als 2008!

We hebben Nieuwjaar gevierd met een paar mensen die we hebben leren kennen toen we net aangekomen waren in Nieuw-Zeeland. Eerst samen gegeten en gedronken, daarna van het zeer korte vuurwerk genoten, vervolgens nog wat gedronken, beetje gekletst, nog wat gedronken en uiteindelijk besloten om de stad in te gaan. De Italiaan die voor ons gekookt had, had jammer genoeg ook de drank aangekocht: een mengeling van goedkope warme witte wijn, gekoelde rode wijn en wodka. De wereld op z'n kop, dachten wij, dus probeerden we onze alcohol-intake zoveel mogelijk te beperken tot wodka.
Aangekomen in hartje Christchurch kozen we met ons eurogroepje een "clubje" uit met een bescheiden rij en idem toegangsprijs. De rij werd langzaam naar binnen geloodsd, en na een uur hadden we de ingang eindelijk in vizier. En de ingang ons. Dat wil zeggen: de bouncers hadden Jesse in't vizier. Terwijl de zatte, kort gerokte, nippel-slippende tienermeisjes lustig naar binnen zwalpten, werd Jesse William Bas zorgvuldig uit de rij geplukt. Reden: oogjes paraplu. Dat betekende meteen het einde van de nieuwjaarsfestiviteiten.
De volgende dag hebben we integraal in bed gespendeerd. Shotjes wodka zijn blijkbaar zo onschuldig niet.

Na onze verrijkende ervaringen in Christchurch trokken we noordwaarts richting Kaikoura, om walvissen te spotten. De potvis komt daar in groten getale voor en dat wilden we zeker niet missen! Jullie vonden het blijbaar ook de moeite, want we hebben gemerkt dat het filmpje al vaak bekeken werd op flickr!
Ondanks de immense omvang van de potvis, was het vastleggen van de beelden niet simpel: de golfslag en de wind waren zo sterk dat we er duchtig zeeziek van werden en dat we ons nauwelijks overeind konden houden op het dek...

Op dit moment zijn we aan het wwoofen in Rangiora. "Willing Work On Organic Farm" is een wereldwijd netwerk van mensen die kost en inwoon bieden in ruil voor enkele uren werk. Jesse en ik verblijven nu in een prachtig historisch huis in koloniale stijl, bij een papa en zijn 3 dochters. Enkele uren per dag proberen we zijn tuin onder controle te krijgen: GEEN lachertje want het is eerder een wildernis! We zijn intussen bijna experts in het verdelgen van onkruid, Vic en mama en papa zullen het graag horen! Hoe lang we blijven weten we nog niet, het is wel leuk om een paar dagen niet den toerist uit te hangen.

Later meer nieuws,

Jesse en Ine