Afscheid voor 3 maandjes

Het is niet te geloven dat de tijd tegelijk zo traag en zo snel voorbij kan gaan. We hebben zolang naar de vakantie met mama en papa uitgekeken en nu zitten ze al op de terugreis naar ons Belgiekske... Iedereen weet dat ik een mamaskindje EN een papaskindje ben, dus mijn traantjes hebben hevig gevloied na het afscheid. Achterblijven voelt toch anders dan vertrekken.

Hun verblijf hier in Australie is voor ons ook echt "vakantie" geworden: de ene wandeling of uitstap volgde de andere op. De lijst van "wildlife" dat we tijdens die avonturen zijn tegengekomen is groot. Wallabies, zeeschildpadden, dolfijnen, krokodillen, allerlei vreemde vogels (ik heb er zelfs eentje van de dood proberen te redden), een slang, een muskusrat-kangoeroe (gespot door papa!), een haai(!),...
Noordelijk Queensland is ook het thuisfront van de cassowaries: emu-achtige loopvogels met een zwart lijf, helblauw-rode hals, turqoizen kop en een hoornachtige kam. In hun natuurlijke habitat, Mission Beach, deden we elke mogelijke wandeling door het regenwoud om deze loopvogels te ontmoeten, maar alles wat we zagen was hopen cassowarie-str...! Toen we het, allemaal enkele bloedzuigers rijker, dan maar voor bekeken hielden en verder reden naar onze volgende bestemming, kwamen we er opeens 3 tegen in het midden van de straat! Het fototoestel konden we niet meer op tijd bovenhalen om een deftig kiekje te nemen. Jammer!

Tijdens 1 van onze laatste uitstappen gingen we naar het Great Barrier Reef om te snorkelen. Wekenlang had mama zich afgevraagd of ze dat wel zou durven, zo in open zee zwemmen... Bij onze eerste stop in Green Island lieten mama en papa zich al volledig gaan: zonder zwemvest snorkelden ze daar tot aan het rif! Papa zag er zelfs een zeeschildpad! Bij het outer reef, waar het rif mooier en groter is, trokken ze het zwemvest aan en snorkelden ze lustig op volle (maar uiteraard kalme) zee! Vooral mama had de smaak goed te pakken en zwom onverschrokken in de richting van een haai!
Op het eind van de dag haalde een helicopter ons op, we waren precies VIPs! Toen de safety-briefing begon sloeg de schrik mama al om het hart! Dus toen onze piloot GPS-signaal verloor en duidelijk liet blijken dat er iets mis was, weerklonken de woorden: Jezus Maria Jozef! Gelukkig was er niets aan de hand en stonden we 15 minuten later met al ons voetjes op de grond. Het zicht uit de helicopter was echt fantastisch mooi.

En nu zit ons groot bezoek er dus op en moeten we voorlopig weer alleen verder.
Maar nu zal het gemis zo lang niet meer duren...