eenmaal, andermaal... VERKOCHT!

Hopla! Onze camper is verkocht!!! Er zijn weer enkele stressvolle dagen aan voorafgegaan, maar uiteindelijk is toch gebleken dat onze "strategie" gewerkt heeft: iets meer investeren om zeker te zijn van een vlotte verkoop. Ons campertje stak echt torenhoog uit boven alle gelijkaardige modellen op de markt: Jesse blonk de buitenkant mooi op terwijl ik de binnenkant eens grondig aanpakte. En hupsakee, ons buske zag er echt uitnodigend uit. De eerste bezoeker heeft dan ook meteen toegehapt.
Tijdens onze pre-verkoopsprospectie kwamen we terecht op Victoria Street, een straat waar alle backpackers zich verenigen om handel te drijven in gemotoriseerde voertuigen. Man man man, wat ge daar allemaal tegenkomt! Den helft van dat volk komt zijn buske daar gewoon zetten met een dikke centimeter zand erin en erop! En dan verwachten ze nog dat ze er 6 tot 7000 dollar voor krijgen. Ongelooflijk hoe weinig moeite mensen doen om hun investering te laten renderen. Bijgevolg zat de straat vol met hopeloze reizigers die hun busje nog snel van de hand willen doen omdat hun visum binnen 2 of 3 dagen verstrijkt. Stress!
Algauw beseften we dat ons busje een veel te hoge X-factor had voor die straat en besloten we het over een andere boeg te gooien. Een advertentie op het internet heeft de klus dan mogen klaren.
De koper is een Britse dame die samen met haar man en zoontje van 10 Australië wil ontdekken. Ondertussen hoopt ze een boek te schrijven over hun avonturen. Een heel leuke vrouw, we hadden niemand beter kunnen bedenken om onze Australische woonst aan door te geven.

Tussen alle verkoopsonderhandelingen door heb ik trouwens nog de schok van mijn leven gehad. Op een avond zat Jesse in de keuken van de camping naar TV te kijken (hoe kan het ook anders :p)terwijl ik mij al lag te installeren in ons warm bedje (hoe kan het ook anders:p). Ik lag een beetje naar muziek te luisteren en wat rond te kwakkelen toen ik ineens, in mijn ooghoek, een plek op het gordijn vaststelde. Daar zat een gigantische SPIN!!! OMG, ik kreeg bijna een hartaanval. Thuis heb ik echt geen last van een spinnenfobie ofzo, maar hier, met al die toxische exemplaren, ligt dat toch net ietsje anders... En dit staaltje giftigheid zat op het gordijntje dat ik letterlijk 2 minuten eerder nietsvermoedend had dichtgedaan.
Dus ik vloog naar buiten om mijn keel eens goed open te zetten, tot groot ongenoegen van de andere campingbewoners. "JEEEEEEEEEEEEEEESSEEEEEEEEEEEEEEE!!!!! FUCK FUCK FCUK FUCK!!!!" Gelukkig is mijn man van staal en is hij de confrontatie koelbloedig aangegaan. Een kleine rondvraag met ons fotomateriaal leidde tot het volgend vermoeden: alweer een huntsman (zo zagen we er al 1 bij Aaron en Karin op de farm), maar dit keer een andere soort. Gelukkig was het nu een kleiner exemplaar, ik denk dat ze mij anders echt in shock hadden kunnen afvoeren. De huntsman spinnen staan ervoor bekend huizen binnen te dringen en ze zijn ongelooflijk snel. Ze komen vrij veel voor in Australië en er bestaan bijna 100 soorten. Scary shit!!! Sinds die avond schrik ik 's nachts enkele keren wakker en moet ik de hele camionette afspeuren naar spinnen, ook al weet ik (hoop ik) dat de kans op een 2e bezoeker relatief klein is, het is sterker dan mezelf. Dus buiten slangen heb ik nu ook nog eens spinnen om me druk over te maken!

Enfin, nu de verkoop zowat rond is, kunnen we eindelijk werk maken van ons ultieme relaxatie-plan! Ole! Tot donderdag kamperen we nog bij 1 van de beste surfstranden rond Sydney, daarna nemen we een hotelletje in het centrum zodat we nog wat van de stad kunnen zien.
Maandag vliegen we dan naar Bali, waar we 2 weken willen genieten van het schoon weer en van elkaar.

Blij dat we Australië bijna verlaten. Na 19 weken is het welletjes geweest.

Niet te geloven dat het jaar bijna om is. Shiiiiiiit!